هر دو روش ترمیم و روکش جزو روش های بازسازی دندان هستند که توسط دندان پزشکان و متخصصان برای بهبود و بازسازی دندان مورد استفاده قرار خواهند گرفت. اما اینکه کدام نوع مورد استفاده قرار گیرد به عوامل مختلفی مانند شرایط دندان،ساختمان دندان باقی مانده، عادت های بیمار،محل قرار گیری دندان وعوامل دیگر بستگی دارد.
در روش استفاده از روکش ابتدا دندان را خالی می کنند و پس از آن که دندان را خالی کردند روکش را روی دندان قرار می دهند ،که باعث می شود دور تادور دندان را مانند کلاهک احاطه کند.به خصوص در مواردی که زیر ساخت فلزی در دندان وجود داشته باشد.
طول عمر روکش ها در دراز مدت و در بهترین حالت بین 8 تا 10 سال است و در دراز مدت طول عمر دندان را کاهش می دهد.بزرگترین ایراد روکش این است که به خاطر روکش باید دندان را بیش از حد لازم برش دهیم.
به همین دلیل روکش زمانی مناسب تر است و استفاده از آن بهتر که قسمت های کمی از دندان باقی مانده باشد.همچنین در برخی موارد برای روکش نیاز به جراحی لثه است که در بعضی موارد به دلیل موقعیت قرار گیری دندان و نوعپوسیدگی دندان جراحی امکان پذیر نیست.
از آنجا که درمان روکش درمانی مستحکم ترنسبت به ترمیم است به همین دلیل برای افرادی که بیشتر از دندان هایشان استفاده می کنند،روش روکش روش مناسب تری است مثلا در ورزشکاران،افرادی که عادت به دندان قروچه دارند و …
در مواردی که برای افراد زیبایی دندان مهم باشد( مثلا برای دندان های جلویی) و با ترمیم نتوان به آن زیبایی لازم رسید، استفاده از روکش مناسب ترین روش خواهد بود،چرا که نتیجه ترمیم به زیبایی نتیجه روکش نخواهد بود.
در مواردی که قسمت کم و یا ضعیفی از دندان باقی ماندهباشد دسترسی به گیر برای ترمیم نیز پایین است به همین دلیل استفاده از روکش مناسب تر می شود.
در زمانی که از روش ترمیم برای دندان استفاده می شود ماده ای که به عنوان بازسازی کننده استفاده می شود در بین دیواره هایی که از دندان باقی مانده اند قرار می گیرد و به این صورت جای قسمت از دست رفته دندان را که اکنون خالی می باشد را پر خواهد کرد.عوامل مختلفی در موفقیت آمیز بودن ترمیم موثر اند عواملی مانند اندازه و شکل قسمتی از دندان که خالی شده است که این اتفاق ممکن است در اثر شکستگی یا پوسیدگی اتفاق افتاده باشد.
